Nieuw leven

Door een vijver op regelmatige tijdstippen te onderhouden, vermijdt u dat het een groene poel wordt die een onaangename geur verspreidt.

Met mijn grote madeliefjeslaarzen aan, stap ik het water in en dab ik door de groene ge-algde plas. Schepnet en aanverwanten in aanslag. Klaar voor de strijd.

Stilstaand water is te omzeilen. Dodelijk voor het voortbestaan van mijn vijver. Er moet stroming zijn. Stromende stroming brengt zuurstof, ademruimte, nieuw leven.

Dus ik schep. Schepperdeschep. Ik lijk God wel.

Maar dan in Morgan Freeman-formaat. Met mijn alterego Bruce.

Bang om te woelen en te keren. Geneigd om de poel de poel te laten. “God, waarom haat u mij?”

Het onkruid komt boven. De moordende micro-organismen duiken op. Het zweet breekt me uit. Een motiverende innerlijke speech zorgt voor het nodige doorzettingsvermogen. Alles in mij wil zich omdraaien en gruwt van het vuil dat bovenkomt. De pijn ook.

Ik heb een grote vijver. Die moet om de tien jaar grondig worden schoongemaakt. De lente is daarvoor het beste seizoen.

Vandaag deed ik mijn lenteschoonmaak in de vijver die mijn hart is.

Ik had een goed gesprek. En nu een verrezen vijver.

(Voor zover u nog niet verdronk in de megaforen euh … meta…)